Φάνηκε ότι οι ανταγωνισμοί των κυρίαρχων καπιταλιστικών χωρών (ΗΠΑ, Κίνας, Ρωσίας) για σφαίρες επιρροής, σφαίρες επενδύσεων κεφαλαίων, την αναδιανομή τους, τις ενεργειακές πηγές και άξονες μεταφοράς, οδηγούν σε όξυνση των αντιθέσεων, οι οποίες κορυφώνονται σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους, που τελικά είναι οικονομικά αναπόφευκτοι. Μήπως έχουμε μπει σε νέο σπιράλ πολέμων, με κεντρικό ζητούμενο την αναδιανομή ενεργειακών πόρων, αγορών, δρόμων μεταφοράς, μπροστά σε ένα μεγάλο συστημικό αδιέξοδο; Μήπως ο ψυχρός πόλεμος ήταν περίοδος αναγκαστικής ισορροπίας και όχι "ειρηνικής συνύπαρξης δυο κόσμων, με διαφορετικά κοινωνικά συστήματα"; Μήπως το χρονικό διάστημα από το 1990 μέχρι σήμερα ήταν περίοδος προετοιμασίας για την σημερινή αντιπαλότητα; Μήπως η πραγματική αντιπαράθεση των κυρίαρχων χωρών αρχίζει τώρα σαν "συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα"; Μήπως οι αδύναμοι ηγέτες της Ευρώπης είναι απλά οι εκπρόσωποι αδύναμων χωρών και περιοχών;ΟΙ...