Μπορεί να μοιάζει διαδικαστικό, αλλά δεν είναι. Το ποιος θα έχει την αρμοδιότητα ενός δημόσιου χώρου και δη ενός μνημείου ανεξαρτησίας έχει το συμβολικό του χαρακτήρα. Και πώς θα μπορούσε να ισχύει κάτι άλλο αφού αυτή είναι η βασική δουλειά των μνημείων; Να συμβολίζουν. Επίσης, το μνημείο δεν ανήκει στον στρατό αλλά στο έθνος και στους πολίτες. Με τα χρόνια το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη έπαψε να έχει την στρατιωτικοηρωική σημασία που είχε εν τη γενέσει του και έγινε τόπος φιλοξενίας λαϊκών διεκδικήσεων, ήδη από τον 19ο αιώνα - τότε που μιλούσαμε όχι για Βουλή αλλά για ανάκτορα. Εκείνο που θέλω να πω είναι ότι η ιστορική του σημασία αντιστοιχεί σήμερα στην έκφραση της κοινής γνώμης πιο πολύ από σε οτιδήποτε άλλο. Η ανάθεση της φύλαξης του χώρου στον στρατό βάζει στο παιχνίδι άλλες λογικές που δεν έχουν να κάνουν με τη διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης αλλά της "επιβολής της τάξεως" με κάθε μέσο. Δεν μπορώ, ας πούμε, να σκεφτώ την...