"Εγώ θα πάρω σύνταξη συνταγματάρχη. Ο συμμαθητής μου, που είχε την ατυχία να νοσήσει μετά την ψήφιση ενός άδικου νόμου, θα πάρει σύνταξη λοχαγού. Και οι δύο έχουμε οικογένειες. Και οι δύο υπηρετήσαμε την πατρίδα με τον ίδιο όρκο. Πείτε μου εσείς: είναι αυτό δικαιοσύνη;". Τα λόγια του Δημήτρη Κοντούρη, προέδρου του Σωματείου Οικογενειών Ενόπλων Δυνάμεων (ΣΟΕΔ), δεν είναι απλώς ηχηρά. Είναι κραυγή αγωνίας. Αντανακλούν το δράμα δεκάδων στρατιωτικών που είτε λόγω ατυχήματος είτε λόγω ασθένειας έχουν καταταγεί στις κατηγορίες "ελαφράς υπηρεσίας" ή "υπηρεσίας γραφείου". Ανθρωποι που δεν έφυγαν από την υπηρεσία - συνέχισαν να προσφέρουν από άλλες θέσεις, με την εμπειρία και τη γνώση τους. Ομως η πολιτεία τούς "τιμώρησε" με θεσμική αδικία και σιωπή. Η "χαμηλή πτήση" της νομοθεσίας Οπως εξηγεί ο Δ. Κοντούρης, η ελληνική νομοθεσία διαφοροποιεί τη βαθμολογική εξέλιξη στρατιωτικών με προβλήματα υγείας ανάλογα με τη σχολή προέλευσής τους. Στελέχη...