Οι εκπλήξεις σ' αυτή τη συνέντευξη άρχισαν πριν ακόμα ξεκινήσει. Ήταν δέκα το βράδυ που ανηφορίζαμε την Ασκληπιού για το διαμέρισμα του Παπούλια, μαζί με τον Δημήτρη Μελίτα, που θα φωτογράφιζε τον υπουργό στο σπίτι του. Αναρωτηθήκαμε κι οι δυο μήπως θα 'πρεπε να ντυθούμε σε στυλ "υπουργείο των Εξωτερικών" και να βγάλουμε τα τζην. Ήταν αργά όμως για τέτοιες αποφάσεις κι έτσι ανεβήκαμε στον τέταρτο, προσπαθώντας να δώσει κουράγιο ο ένας στον άλλο. Στον όροφο υπήρχαν τρία διαμερίσματα. Οδηγηθήκαμε εύκολα σ' αυτό με το κουδούνι χωρίς όνομα. Στην πόρτα πρόβαλε ο υπουργός, με μαύρο παντελόνι, τζην πουκάμισο χωρίς γραβάτα, μαύρα μοκασίνια και μια αδιόρατη αμηχανία στο βλέμμα. "Με συγχωρείτε παιδιά, είναι κάτι βιβλία πίσω από την πόρτα και δεν ανοίγει εύκολα. Περάστε... Βολευτείτε..." "ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ", 10.11.1988, Ιστορικό Αρχείο "ΤΟ ΒΗΜΑ" & "ΤΑ ΝΕΑ" Μια κουβέντα ήταν αυτή. Στα ογδόντα τετραγωνικά σπίτι, όλο κι όλο, ανακαλύψαμε πολύ γρήγορα ότι...