Η μεταφορά με περιπολικό και αστυνομική συνοδεία ανθρώπων που πρέπει να εξεταστούν για προβλήματα ψυχικής υγείας αποτελεί εξ ορισμού παραβίαση συνταγματικών δικαιωμάτων και προσβολή της προσωπικότητάς τους. Η εισαγγελική εντολή για ακούσια εξέταση δεν αίρει τη βιαιότητα μιας τέτοιας διαδικασίας που μπορεί να προκαλέσει επιδείνωση ενδεχόμενης ασθένειας, τραυματικό βίωμα και κοινωνικό στιγματισμό. Επειδή πρόκειται για κάτι αυτονόητο σε μια δημοκρατία, θεσμικά προστατευμένο από το Συμβούλιο της Ευρώπης και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ο νόμος 2071/1992 προέβλεπε για τη μεταφορά φερομένων ως ψυχικά ασθενών τη συμμετοχή της αστυνομίας μόνο "σε εξαιρετικές περιπτώσεις". Στην πράξη η εξαίρεση έγινε κανόνας, με αποτέλεσμα να μεταφέρονται σαν κακοποιοί άνθρωποι που χρειάζονται ψυχιατρική φροντίδα, να αντιμετωπίζονται δηλαδή εκδικητικά από την πολιτεία, που θα έπρεπε να στηρίζει την ανάκαμψή τους. Η υπό διαβούλευση νομοθετική παρέμβαση με...