Πάει λίγος καιρός... Όµορφη κοπέλα, αυτό που άλλοτε έλεγαν "σαν τα κρύα τα νερά", µε την sic τσάντα της, περασµένη στο µπράτσο της! Προχωρά σε κάποια απόσταση πίσω από το θυµωµένο ταίρι της! Μακρυά όµορφα µαλλιά και λεπτές γραµµές στο πρόσωπό της! Χείλη κοντυλογραµµένα, που δεν χαµογελούν, που σκουραίνουν το ανοιχτόχρωµο βλέµµα... Ή µήπως αυτό το βλέµµα δεν σκουραίνει µόνο από την κατάλευκη λύπη που... φωνάζει από µακριά! Ένα κιτρινοπράσινο µισοφέγγαρο, αναποδογυρισµένο κάτω από το δεξί της µάτι, πασχίζει να χάσει το χρώµα του! Θα 'ναι και βδοµάδα που αλλάζει τους χρωµατισµούς του! Θα 'ταν µια άτυχη στιγµή, µία από εκείνες που δεν θα ξανασυµβεί; Μπορεί και όχι! Εκείνος προχωρά σε ακάποια πόσταση από το λυπηµένο ταίρι του! Το εξ αποστάσεως ταίριασµα· ένα λυπηµένο κορίτσι και ένας θυµωµένος άντρας που προχωρούν στην ίδια κατεύθυνση! Από τα ηχεία ακούγεται η φωνή της Ιουλίας: "Το κοριτσάκι πίσω σου, που 'χει χαθεί στον ίσκιο σου..."! Για...