Οι κατώτατοι μισθοί σε ολόκληρη την Ευρώπη έχουν σημειώσει απότομη άνοδο, ιδίως στις κεντρικές και ανατολικές περιοχές του μπλοκ, μειώνοντας ένα χάσμα που άνοιγε διάπλατα στα επίπεδα των αμοιβών, το οποίο κάποτε φαινόταν αμετάβλητο. Η αύξηση των κατώτατων μισθών έχει γίνει κυρίαρχη πολιτική, ωθώντας τα κατώτατα όρια των μισθών προς τα πάνω, με ρυθμό συχνά ταχύτερο από τον μέσο όρο ή τις μέσες αποδοχές. Η ανάγκη επίτευξης επαρκών κατώτατων μισθών αναγνωρίζεται σε όλο το μπλοκ, μεταξύ άλλων, μέσω μιας νέας οδηγίας της ΕΕ, η οποία ωθεί τον καθορισμό των εθνικών μισθών σε ευθυγράμμιση. Ανάμεσα στα 22 κράτη της ΕΕ με εθνικό κατώτατο μισθό (ορισμένα βασίζονται αποκλειστικά σε συλλογικές διαπραγματεύσεις - δυστυχώς, όχι πλέον στο δικό μας...), η ιστορία του τελευταίου τετάρτου του αιώνα ήταν μια ιστορία αξιοσημείωτης σύγκλισης. Αν γυρίσουμε πίσω στο 2000, βλέπουμε ότι ο κατώτατος μισθός του Λουξεμβούργου ήταν 47 φορές υψηλότερος από αυτόν...