Όπως ήταν αναμενόμενο έσπευσε το "Ακραίο Κέντρο" να αρπάξει την ευκαιρία που δόθηκε από κάποια καταδικαστέα περιστατικά εντός πανεπιστημιακών χώρων, για να αρχίσει να απαγγέλλει το γνωστό ποίημα περί "κουλτούρας βίας της αριστεράς". Η ρητορική αυτή δεν είναι καινούρια. Ακούγεται εδώ και αρκετά χρόνια. Την είχαμε συναντήσει τον Δεκέμβρη του 2008, με τη μεγάλη έκρηξη της νεολαίας, αλλά και αργότερα στη διάρκεια των μεγάλων αντιμνημονιακών κινητοποιήσεων. Σύμφωνα με αυτή τη ρητορική η Αριστερά εξ ορισμού έχει μια "κουλτούρα βίας" και αυτή εκφράζεται είτε στα πανεπιστήμια, είτε στους δρόμους. Η "χρησιμότητα" της ρητορικής είναι προφανής: σκοπός της είναι όχι απλώς να συκοφαντήσει μια πολιτική ιδεολογία, αλλά και να διαστρεβλώσει την ίδια την πραγματικότητα σχετικά με μεγάλα κοινωνικά κινήματα παρουσιάζοντάς τα απλώς ως "βία" και ως "ανομία". Προφανώς και δεν υποτιμώ ότι υπάρχει πρόβλημα με βίαιες πρακτικές και συμπεριφορές που δεν έχουν...