Ηττες; Μακάρι να ήταν μόνο ήττες. Η εξωτερική πολιτική μετρά μια σειρά από ταπεινωτικές συντριβές. Στο Αιγαίο και στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Στην Αίγυπτο και στη Λιβύη. Στα Βαλκάνια, στην Ευρώπη και στην Αμερική. Συνήθως "πιάνεται στον ύπνο". Αλλά παγίως δεν διαθέτει την πυγμή για να "υψώσει το ανάστημά της". Είναι - πώς το λένε; - "ενδοτική". Αυτό είναι το γράμμα και το πνεύμα ενός εθνικοπατριωτικού μετώπου ή, στα ντουζένια του, μιας σχολής πολέμου που πήρε τ' άρματα το 1897, έπειτα το 1922 και τώρα καθαρίζει το καριοφίλι της από το βήμα της Βουλής, τα τηλεοπτικά πλατό και τα πληκτρολόγια με κραυγές. Μπορεί να μη μετρά ακριβώς επιτυχίες στα πεδία των μαχών. Αλλά τουλάχιστον μετρά "εθνικούς μειοδότες". Για το εθνικοπατριωτικό μέτωπο, ένας τέτοιος ήταν ο πρωθυπουργός Τσίπρας όταν υπέγραψε τη Συμφωνία των Πρεσπών "πουλώντας τη Μακεδονία". Και ένας τέτοιος έγινε και ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης όταν είπε σε συνέντευξή του στη δημόσια...