Οι φορολογούμενοι των κρατών-μελών της ΕΕ καλούνται να υποστούν νέες θυσίες στο όνομα της ασφάλειας. Αυτή είναι τουλάχιστον η επίσημη αιτιολογία πίσω από τη δραματική αύξηση των αμυντικών δαπανών που αποφασίστηκε τόσο σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης όσο και στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Στην πράξη όμως η εικόνα είναι πιο σύνθετη και πιο κυνική: τα δισεκατομμύρια που θα ρεύσουν την επόμενη δεκαετία προς την αμυντική βιομηχανία εξυπηρετούν πρωτίστως οικονομικές και βιομηχανικές σκοπιμότητες. Η Ελλάδα και η Κύπρος ωστόσο δεν έχουν την πολυτέλεια να δουν την άμυνα μέσα από τον φακό της βιομηχανικής πολιτικής ή της ανάπτυξης. Σε αντίθεση με τις ισχυρές χώρες της ΕΕ που αντιμετωπίζουν την άμυνα κυρίως ως εργαλείο οικονομικής ενίσχυσης, η Ελλάδα και η Κύπρος καλούνται να απαντήσουν σε μια διαρκή, μεθοδική και επικίνδυνα αναθεωρητική πολιτική από την πλευρά της Τουρκίας. Η άμυνα της χώρας δεν διασφαλίζεται με καταλόγους προμηθειών αλλά με εθνική...