Για την "ασκήμια του ιδεολογικού επαγγελματισμού" κάνει λόγο ο Στράτης Μυριβήλης στο προ ολίγου δημοσιευθέν άρθρο μας για εκείνον. Για την "αγάπη του λαού που είναι ένα λαμπρό επάγγελμα", χωρίς καθόλου θυσίες -τις οποίες ανέκαθεν αξίωνε και απαρέγκλιτα αξιώνει και σήμερα η πραγματική αγάπη-, αλλά μόνο με κέρδη. Κι αυτά, τα άκρως διδακτικά και πάντα επίκαιρα, τα έγραφε σχεδόν πριν από έναν ολόκληρον αιώνα, το 1935. Παλαιότατη, όπως αντιλαμβάνεστε, η πληγή των κατ' επάγγελμα ιδεολόγων, των σιτιζομένων στο πρυτανείο, των ωφελουμένων από το αλισβερίσι με τους πολίτες-πελάτες. Συστατικό στοιχείο του δημόσιου βίου, της πολιτικής μας κουλτούρας, οι παρακεντέδες και οι παρατρεχάμενοι. Γι' αυτούς τους επιτήδειους τύπους, τους γνωστούς και μη εξαιρετέους καταφερτζήδες, τους "μάγκες" κατά το κοινώς λεγόμενον, έγραφε ο Δημήτρης Δημητράκος (νυν ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών) στο "Βήμα" στις 14 Ιουνίου 1998: Η λέξη...