Οι παλαιότεροι θα θυμούνται τον ποιητή και λόγιο Καρθαίο (σ.σ. ο λόγος για τον ποιητή και δεινό μεταφραστή Κ. Καρθαίο, 1878-1955, έναν από τους πρωτοστάτες του κινήματος του δημοτικισμού), που μας χάρισε μερικές από τις πιο ζωντανές μεταφράσεις ξενόγλωσσων λογοτεχνημάτων. Οι φίλοι του διηγούνται πως συνήθιζε να λέει πως το γλωσσικό μας πρόβλημα θα το λύσει η αγραμματοσύνη των Ελλήνων. Όσο για το λόγο του Γιώργου Σεφέρη, που αισθανότανε πως ήταν από τους τελευταίους Έλληνες που μιλούνε Ελληνικά, δεν χρειάζεται η ανάμνηση των φίλων του, γιατί αυτός ο λόγος του έχει δημοσιευτεί και μπορούν να τον διαβάσουν όλοι οι νεοέλληνες ή τουλάχιστον όσοι εξακολουθούν να διαβάζουν κάποιο έντυπο έξω από τις καθημερινές εφημερίδες και τα εικονογραφημένα περιοδικά. Αλλά μια και ο λόγος για τους παλαιούς, φέρνω στο νου μας μια κουβέντα με τη μεγάλη μας αρχαιολόγο, τη Σέμνη Καρούζου, που μαζί με τον αξέχαστο σύντροφό της, τον Χρήστο Καρούζο, λάμπρυναν...