Η συμπλήρωση 51 ετών από την κατάρρευση της δικτατορίας και την αποκατάσταση της δημοκρατίας συνήθως παρουσιάζεται ως ένδειξη σταθερότητας των θεσμών και τέλος των πολιτικών περιπετειών που σφράγισαν μεγάλο μέρος της ελληνικής ιστορίας του 20ου αιώνα. Άλλωστε, το βάρος της συζήτησης έχει μετατοπιστεί από την ισχυροποίηση της δημοκρατίας στην αντιμετώπιση της υποτιθέμενης αρνητικής κληρονομιάς που μας άφησε η Μεταπολίτευση. Συνήθως αυτή η αρνητική κληρονομιά περιγράφεται είτε μέσα από την γενικόλογη (και κενόλογη) επίκληση του λαϊκισμού, είτε μέσα από μια δαιμονολογία για το πώς η μεταπολίτευση συνοδεύτηκε από μια κουλτούρα άρνησης της πειθαρχίας, ασύδοτων αιτημάτων, και προσκομμάτων στον εκσυγχρονισμό. Με διάφορους τρόπους στιγματίστηκαν τα μεγάλα κινήματα που σφράγισαν τη Μεταπολίτευση, ενώ διάχυτη παραμένει η γνώμη ότι ένα από τα προβλήματα είναι και η υποτιθέμενη "ηγεμονία της αριστεράς" από την οποία, σύμφωνα με αυτό το σχήμα...