Στο βιβλίο των Πρέσβεων Μενέλαου Αλεξανδράκη, Βύρωνος Θεοδωρόπουλου και Ευστάθιου Λαγάκου "Το Κυπριακό, 1950-1974. Μία ενδοσκόπηση" αναφέρεται συχνά ότι μια από τις ενδογενείς αιτίες της τραγωδίας του Κυπριακού είναι η διάσταση απόψεων και η απόκλιση χειρισμών και στόχων μεταξύ Αθηνών - Λευκωσίας. Η διαπίστωση αυτή είναι πολύ σωστή και δίνει μια ερμηνεία της κακής τροπής που ακολούθησε το Κυπριακό από το 1950 μέχρι το 1974. Στις παρακάτω γραμμές θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μια εικόνα συγκεκριμένων περιπτώσεων που η διάσταση απόψεων μεταξύ των ελληνικών κυβερνήσεων και της κυπριακής ηγεσίας οδήγησε, πράγματι, σε καταστρεπτικά αποτελέσματα. 1. Το Δημοψήφισμα του 1950 Τον Ιανουάριο του 1950 η Εθναρχία οργάνωσε στην Κύπρο το Ενωτικό Δημοψήφισμα, στο οποίο 95,7% από τους δικαιούμενους να ψηφίσουν αξίωσαν με την υπογραφή τους ένωση του νησιού με την Ελλάδα. Ενώ όμως η κυπριακή ηγεσία προσπαθούσε να αξιοποιήσει τα αποτελέσματα του...