Με μια μόνο ατάκα και το χαρακτηριστικό του ύφος, ο Αρκάς καταφέρνει για ακόμη μια φορά να "πει" περισσότερα απ' όσα θα μπορούσαν να χωρέσουν σε ένα ολόκληρο άρθρο. Στο νέο του σκίτσο, ένας πατέρας διαβάζει στην κόρη του το κλασικό τέλος των παραμυθιών: "...και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!" Μόνο που η μικρή, με την παιδική της αθωότητα, ρωτάει: "Με ποιο δικαίωμα ζήσαμε εμείς καλύτερα;!" Η φράση αυτή, απλή αλλά αιχμηρή, αντικατοπτρίζει το αίσθημα ενοχής και προβληματισμού μιας γενιάς που βλέπει τα παιδιά της να μεγαλώνουν σε έναν κόσμο πιο αβέβαιο, πιο δύσκολο και συχνά λιγότερο αισιόδοξο από εκείνον που γνώρισε η ίδια. Ο Αρκάς, πιστός στο στυλ του, χρησιμοποιεί το χιούμορ για να θίξει ζητήματα κοινωνικής συνείδησης και ευθύνης, χωρίς να χρειαστεί ούτε μία περιττή λέξη. Το σκίτσο συνοδεύεται από τη λέξη "Καλημέρα" - μια υπενθύμιση ότι ακόμη και οι πιο δύσκολες αλήθειες μπορούν να ειπωθούν με χαμόγελο.