Ας φανταστούμε, για αρχή, τον Κάφκα με smartphone. Σκεφτείτε τον Josef K. να λαμβάνει την κλήση της σύλληψής του μέσω push notification και τη Δίκη να διασπάται σε stories που αυτοκαταστρέφονται μέσα σε 24 ώρες. Είναι αστείο, έτσι; Αλλά το αστείο μάς λέει κάτι βαθύτερο: η μορφή της αφήγησης εξαρτάται από το πολιτισμικό υποκείμενο της προσοχής. Και σήμερα, αυτό το υποκείμενο είναι νευρωτικό, κομματιασμένο και επιληπτικά διαθέσιμο, στην κυριολεξία. Ο πολιτισμός του scrolling δεν είναι απλώς τεχνολογικός: είναι ιδεολογικός. Η συντομία λειτουργεί ως κατασταλτικός μηχανισμός, μια επιταγή "πες το γρήγορα ή φύγε από το timeline". Ενα είδος βίαιης εμμονής στην πληροφόρηση χωρίς επεξεργασία. Δεν είναι πια ο χρόνος του μυθιστορήματος που διαστέλλεται - είναι η μνήμη που συρρικνώνεται, όπως το πάτωμα σε εφιάλτη. Και τι γίνεται με την ποίηση; Εδώ έχουμε μια ειρωνική αναστροφή: το παλιό είδος της πυκνής έκφρασης γίνεται τώρα το πιο εφήμερο. Το...