- Κύρια Ντουνιά, το ερευνητικό σας έργο και η χρόνια ενασχόλησή σας με τη γενιά του '20 έχει αναδείξει μια άλλη όψη του Καρυωτάκη που όχι μόνο τον αναγνωρίζει πλέον ως μεγάλο αλλά επιχειρεί, κατά τα σαχτουρικά πρότυπα που τον ήθελαν έναν "επαναστατημένο ενάντια στην Ελλάδα του 1928 με λασπωμένους δρόμους τον χειμώνα, τη σκόνη το καλοκαίρι, με το χαμηλό επίπεδο ζωής, τη δυστυχία των δημοσίων υπαλλήλων που τους έκανε οκνηρούς και αδιάφορους, ριζωμένους στις καρέκλες τους με τους ατελείωτους καφέδες", να αναδείξει έναν επαναστατημένο άνθρωπο της εποχής του έξω και πέρα από αυτήν. Πόσο διαφορετική είναι, αλήθεια, αυτή η εικόνα από εκείνη του συμβιβασμένου, μελαγχολικού δημόσιου υπαλλήλου και τι ακριβώς ίσχυε στην περίπτωσή του; Νομίζω ότι, έχοντας πλέον αρκετά στοιχεία στη διάθεσή μας, μπορούμε να αναθεωρήσουμε τις αντιλήψεις αυτές που σε μεγάλο βαθμό στηρίζονται σε γνώμες αστήρικτες και "μαρτυρίες" αμφιβόλου αξιοπιστίας. Ο Καρυωτάκης...