"ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ ΠΟΛΙΣ, εντελώς ευρωπαία, γαλλικού ή ιταλικού τύπου". Ετσι περιέγραφε ο Κωνσταντίνος Καβάφης στο ημερολόγιά του την Αθήνα όταν την επισκέφθηκε για πρώτη φορά το 1901. Ο Αλεξανδρινός ποιητής ήταν τότε 38 ετών και έφτασε στην ελληνική πρωτεύουσα μαζί με τον αδελφό του, Αλέξανδρο, και με τον αέρα ενός φλανέρ. Κάποιου δηλαδή που είχε μεγάλη περιέργεια να γνωρίσει μία νέα σε αυτόν πόλη, με τον μόνο αυθεντικό τρόπο που μπορεί κανείς να βιώσει πραγματικά τον παλμό ενός αστικού κέντρου: περπατώντας. Η Αθήνα ήταν ακόμη βέβαια μια μικρή πόλη σε σχέση με την εικόνα που έχουμε εμείς σήμερα, είχε περίπου 120.000 κατοίκους. Ομοίως, ο Καβάφης δεν ήταν ακόμη ο μεγάλος Αλεξανδρινός ποιητής που έγινε στην πορεία, αλλά ένας ποιητής που προσπαθούσε να βρει τη θέση του στα ελληνικά γράμματα. Η Αθήνα, λοιπόν, γι' αυτόν ήταν και μια πιθανή ευκαιρία να δικτυωθεί και να αναγνωριστεί στους λογοτεχνικούς κύκλους της πρωτεύουσας.