Σταματάω για να πάρω καφέ σε γνωστής αλυσίδας πρατήριο. Αδειο! "Τρομάζει ο κόσμος κύριε", λέει με χαμηλωμένο βλέμμα η υπάλληλος. Από τα καταστήματα τροφίμων αδειάζουν τα ράφια. Θυμάμαι μικρός την επιστράτευση του '74. Ουρές στα ταμεία των μικρών (τότε) "σούπερ μάρκετ" και καρότσια φορτωμένα μακαρόνια και καφέδες και κονσέρβες. Πάντα το κατοχικό σύνδρομο μας κατατρύχει. Οι ταβέρνες - για την ώρα - μόνο τη γκρίνια του καπνιστή αφουγκράζονται. Ως πότε; Φίλος που δραστηριοποιείται στον χώρο των ετήσιων ειδικών εκθέσεων, σχεδόν σε απόγνωση, μας πληροφορεί: "Αναβάλλονται οι εκθέσεις ή και ματαιώνονται. Διώχνω υπαλλήλους. Δεν ξέρω τι θα μας ξημερώσει". Ποιος ξέρει; Στη Σαντορίνη, μαθαίνουμε, πως ακυρώνονται γάμοι Κινέζων. Στα νησιά του Ιονίου οι κρατήσεις εκδηλώνουν τα πρώτα... συμπτώματα του ιού. Η "βαριά βιομηχανία" μας, ο τουρισμός, δείχνει να ασθενεί βαρέως. Οι μετακινήσεις με οποιοδήποτε μέσο μειώνονται δραματικά. Καράβια έρχονται από...