Η ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ είναι μια ατελής, επαναληπτική διαδικασία. Το σημερινό γονεϊκό τοπίο -το οποίο για πολλές οικογένειες ορίζεται από μια πανταχού παρούσα ανησυχία για τα επιτεύγματα των παιδιών- μπορεί να οδηγήσει τις μαμάδες και τους μπαμπάδες να επικεντρωθούν σε αυτά που υστερούν τα παιδιά και όχι σε αυτά που υπερέχουν. Το βλέμμα ορισμένων γονέων μπορεί να στραφεί κατευθείαν στον χαμηλότερο βαθμό του ελέγχου. Οι ίδιοι γονείς μπορεί αντανακλαστικά να στραφούν σε φροντιστήρια, ιδιαίτερα μαθήματα ή να επιμείνουν αυστηρά σε νέες συνθήκες μελέτης για να διορθώσουν αυτό που αντιλαμβάνονται ως σοβαρή αδυναμία. Προφανώς το κάνουν αυτό για να βοηθήσουν, για να εξαλείψουν ή να εξουδετερώσουν μια ευπάθεια που μπορεί να εμποδίσει την επιτυχία του παιδιού. Ωστόσο, δεκαετίες ερευνών έχουν δείξει ότι το κλειδί για την ανατροφή ικανών νέων ανθρώπων δεν είναι να στοχεύουμε στις δυσκολίες τους. Είναι να αναγνωρίσουμε, να καλλιεργήσουμε και να...