Η Σύνοδος της Νίκαιας, που συγκάλεσε ο Μ. Κωνσταντίνος το 325 μ.Χ. εντασσόταν σε μια σειρά κοσμογονικών αλλαγών με τις οποίες έλαβε νέο νόημα η ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας που περιείχε θρησκευτικό ρόλο βάσει των καθηκόντων του, θα αξιοποιούσε πλέον κυρίως τη χριστιανική θρησκεία για να προσδώσει ενότητα στο ρωμαϊκό πολιτικό σώμα. Ενώ οι συμβολισμοί από το παρελθόν της Ρώμης υπήρχαν ήδη, με τη μεταφορά της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στην καινούργια πρώτευσα, έπρεπε να συνδυαστούν και με θέματα από τη Βίβλο, ώστε να υπάρξει μια συμβολική νομιμοποίηση στους πιστούς της ανερχόμενης χριστιανικής θρησκείας. Το θεμέλιο αυτό προσέφερε κατ' εξοχήν ο Μωυσής. Το ενδιαφέρον εν προκειμένω είναι ότι ο Μέγας Κωνσταντίνος ως ένας "νέος Μωυσής", είχε πραγματοποιήσει τη δική του "Έξοδο" σε αναζήτηση μιας "Γης της Επαγγελίας". Προερχόμενος από τη Ναϊσσό, τη σημερινή Νις της Σερβίας, ο Κωνσταντίνος εισήλθε από μικρή ηλικία στον πυρήνα των...