Ας φανταστούμε τη σκηνή: ένα κομψό αθλητικό παπούτσι γνωστής μάρκας προβάλλεται με ολογραμματική τελειότητα στον ουρανό πάνω απ' την Ακρόπολη. Οι τουρίστες φωτογραφίζουν, οι influencers χειροκροτούν, Ελλάδα και καινοτομία πάνε μαζί. Ομως εδώ δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με διαφήμιση. Μιλάμε για την τελική φάση της αφαίρεσης που υλοποιείται στην ίδια την πραγματικότητα - τη στιγμή δηλαδή όπου το εμπόρευμα δεν εκπροσωπεί απλώς, αλλά υποκαθιστά την ιστορία. Το Πραγματικό είναι αυτό που επιστρέφει πάντα στο ίδιο σημείο - αλλά εδώ, το Πραγματικό είναι πλέον φορητό, δαντελωτό, σόλα από "αφρό μνήμης". Το παπούτσι δεν είναι απλώς τεχνούργημα, είναι αντικείμενο του φαντασιακού μας φθόνου. Στην ουσία: ο Θεός είναι νεκρός, και φοράει αθλητικά παπούτσια. Προβάλλοντας το sneaker στον ουρανό του Παρθενώνα, η αγορά δεν εισβάλλει στον ιερό χώρο. Το αντίθετο: μας λέει πως ο ιερός χώρος υπήρχε εξαρχής για να τη διαφημίζει. Το μεγαλείο της Αρχαίας...