Όταν το 1858 γεννήθηκε ο πρώτος γιος του Μικέλε και της Αλμπίνα Πουτσίνι τον ονόμασαν Τζάκομο Αντόνιο Ντομένικο Μικέλε Σεκόντο Ματία, προς τιμήν των μουσικών προγόνων του.Μετά το θάνατο του Μικέλε, όλες οι ελπίδες της οικογένειας επικεντρώθηκαν στον πεντάχρονο Τζάκομο, που όμως δεν πολυνοιαζόταν. Μπήκε στο Μουσικό Ινστιτούτο της Λούκα, αλλά οι δάσκαλοί του τον είχαν για τεμπέλη και ασεβή. Έφτασε στο σημείο να κλέβει σωλήνες από το εκκλησιαστικό όργανο, τις οποίες στη συνέχεια πουλούσε για παλιοσίδερα και αγόραζε τσιγάρα με τα λεφτά. Ως οργανίστας, φρόντιζε να κρύβει το παράπτωμα, διασκευάζοντας τους ύμνους έτσι ώστε να αποφεύγει τους σωλήνες που έλειπαν. Το 1876 περπάτησε 28 χιλιόμετρα μέχρι την Πίζα για να δει την Αϊντα. Το πάθος του πλέον θα ήταν η όπερα. Έκανε οικονομίες και πήγε στο Ωδείο του Μιλάνου το 1880. Σαν τον Βέρντι, είχε περάσει το όριο ηλικίας αλλά έγινε δεκτός. Παρά τις θυσίες του παρέμεινε κακός μαθητής αλλά και μεγάλο...