Το παρόν κείμενο δεν επιδιώκει να υποστηρίξει ή να καταδικάσει κάποια πλευρά. Δεν παίρνει θέση υπέρ ή κατά κάποιας οργάνωσης, δεν εγκρίνει ούτε συγχωρεί τέτοιου είδους εγκλήματα, από όπου κι αν προέρχονται. Στέκεται όμως ανυποχώρητα υπέρ της ζωής, των παιδιών, της αλήθειας και γράφεται για να υπενθυμίσει πως όταν ένα βρέφος πεθαίνει σε μια σπασμένη θερμοκοιτίδα, δεν υπάρχουν "δύο πλευρές". Η ιστορία τουΙσραήλ και της Παλαιστίνης είναι μακρά, τραυματική, γεμάτη αίμα και προδοσίες. Οι πόλεμοι δεν ξεκινούν ποτέ σε κενό, φέρουν βάρη γενεών, αποικιοκρατίες, εξευτελισμούς, φόβους. Όμως ακόμη κι η πιο σύνθετη ιστορία δεν δικαιολογεί την άρνηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Όταν οι λέξεις "γενοκτονία", "λιμός", "μαζικός εκτοπισμός" εμφανίζονται, πλέον κανείς δεν μπορεί, δεν πρέπει να σιωπά. Κάθε εικόνα που διασχίζει την οθόνη είναι ένα μαχαίρι και κάθε βίντεο ένα βουβό ουρλιαχτό. Ο κόσμος παρακολουθεί ή τουλάχιστον στέκεται απέναντι από μια...