Μήνες τώρα προσπαθούσα να αποσπάσω ένα "ναι". Από τον Θεοδόσιο Τάσιο. Κάποια στιγμή μου είπε: "Μα τι με θέλετε; Είμαι εκατό". Δεν είναι. Μόλις... 95 Μαίων. Και βάζω στοίχημα ότι θα περάσει τον πήχη των εκατό. Τελικά υποχώρησε. Κι έτσι βρέθηκα σε ένα ψηλό, πολύ ψηλό, "σημείο" της Πεντέλης. Από τη μονοκατοικία του αγναντεύει πιάτο την Αθήνα. Κάτασπρη. Με οικοδομήματα στριμωγμένα. Χωρίς ανάσα. Και όλα βουτηγμένα στο μπετόν. Αλλωστε ο Τάσιος ο παγκόσμιος πρωταθλητής στο σκυρόδεμα. Και όχι μόνο. Από κοντά, με το γενάκι του, μοιάζει με φιγούρα από την αριστουργηματική ταινιάρα "Αντρέι Ρουμπλιόφ". Του μακαρίτη Ταρκόφσκι. Ως γνωστόν, ο Ρουμπλιόφ υπήρξε από τους πρωτοπόρους στη Ρωσική Αγιογραφία. Ο Τάσιος ταιριάζει σαν δίδυμο αδερφάκι του. Στο σπίτι μόνος του. Ετσι κατάλαβα. "Ακολουθήστε με", είπε. Και τον ακολούθησα. Σε ένα γραφείο πνιγμένο από χιλιάδες βιβλία. "Στο σπίτι έχω έξι βιβλιοθήκες". Δύο πράγματα με τάραξαν. Το πρώτο, η πολυμάθειά...