του συνεργάτη μας, ιστορικού ερευνητή Στέφανου Μίλεση Το 1928 δεν ήταν και από τις καλύτερες χρονιές για την Αθήνα και τον Πειραιά. Ο δάγκειος πυρετός έπεσε πάνω στον αστικό πληθυσμό των δύο πόλεων με την μορφή επιδημίας. Στην αρχή της εμφάνισής του, οι επιστήμονες υπέθεσαν ότι επρόκειτο περί κίτρινου πυρετού. Η εκδοχή όμως αμέσως κρίθηκε αβάσιμη και άρχισε να γίνεται λόγος περί ίκτερου, που ο λαός αποκαλεί "χρυσή". Όμως ούτε αυτή η θεωρία στάθηκε, και τελικά κατέληξαν στον Δάγκειο. Ο συγκεκριμένος ιός μεταδίδεται μέσω των κουνουπιών και ο λαός τον αποκαλούσε ο "πυρετός των σπασμένων οστών", επειδή ο πόνος που μπροκαλούσε στους ανθρώπους είναι τόσο μεγάλος, που είχαν την αίσθηση ότι σπάνε τα κόκκαλά τους.Η τρομερή στεγόμυγα Κατά τους ειδικούς της εποχής ήταν ένα συγκεκριμένο κουνούπι το λεγόμενο "στεγόμυγα". Γεννιόταν και ευδοκιμούσε στα λιμνάζοντα ύδατα. Η εμφάνισή του είχε λάβει τέτοιες διαστάσεις που έφτασε να πρωταγωνιστεί σε...