Μια ετυµολογική λεπτοµέρεια στο επίθετο που συνήθως συνοδεύει τους προκαθήµενους της Καθολικής Εκκλησίας εξηγεί διαχρονικά τον ρόλο τους και ενδεχοµένως και την προσωπικότητα του πάπα Φραγκίσκου. Ποντίφικας λοιπόν, που σηµαίνει γεφυροποιός, ήταν το ανώτατο θρησκευτικό αξίωµα στην αρχαία Ρώµη επειδή ο Τίβερης θεωρούνταν ιερός, εποµένως και κάθε δηµιουργός κτισµάτων του. Ο ποντίφικας είχε πλείστες αρµοδιότητες, που του επέτρεπαν και πολιτικές παρεµβάσεις. Γι' αυτό η Αγία Εδρα ασκούσε ανέκαθεν και κοσµική εξουσία, γι' αυτό και στην ταφή του εκδηµήσαντος θα παραστούν πολιτικοί ηγέτες απ' όλο τον κόσµο. Μετά την εξάπλωση του χριστιανισµού ο πάπας έστηνε γέφυρες µεταξύ ουρανού και γης, µεταξύ Θεού και ανθρώπων. Αυτό επιχείρησε να κάνει και ο Φραγκίσκος. Να ταξιδεύει στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη, να µεσολαβεί, έστω φραστικά, στις διενέξεις κρατών, να πλένει πόδια προσφύγων, να χαϊδεύει τα παιδιά της Γάζας, να επισκέπτεται τους ταπεινούς...