Δύο πρώην πρωθυπουργοί των μνημονίων, οι οποίοι απομακρύνθηκαν από την εξουσία με ηχηρό τρόπο επειδή οι πολίτες τους αποδοκίμασαν ηχηρά, ετοιμάζονται (δήθεν) να κάνουν καινούργια κόμματα, ώστε να παίξουν ρόλο ρυθμιστή. Το κακό για τον Τσίπρα και τον Σαμαρά είναι ότι στα χρόνια που βρίσκονται εκτός εξουσίας δεν έχουν πει τίποτα το καινούριο. Ο ένας επιμένει με τα σοσιαλ-νεφελώδη του και ο άλλος επαναλαμβάνει τα εθνικιστικά του. Δεν κομίζουν κάτι νέο, κάποια καινούρια ιδέα έστω. Οπότε; Οπότε βασίζονται στο νόμο της αδράνειας, που βρίσκει ευρεία εφαρμογή στην ελληνική κοινωνία. Μόνο που εκτός από την αδράνεια υπάρχει και η μνήμη. Η αντοχή της Ελλάδας Εξεταστική από το 1998 για το ΟΠΕΚΕΠΕ, στην ουσία για τις αγροτικές επιδοτήσεις, αποφάσισε η κυβέρνηση κι η Νέα Δημοκρατία. Έχουμε πολλά να δούμε και να ακούσουμε για ένα πάρτι που κρατάει ένα τέταρτο του αιώνα και κάτι παραπάνω. Η υπόθεση θα είχε την πλάκα της εάν το θέμα δεν ήταν τόσο...