Ανατρέχοντας στα αριστουργήματα της ελληνικής πεζογραφίας, όλοι συμπονέσαμε την τραγική πρωταγωνίστρια στο "Αμάρτημα της μητρός μου", που με μία συγκλονιστική κορύφωση γεγονότων μαθαίνουμε ότι καταπλάκωσε το παιδί της στον ύπνο της και δεν γλυτώνει από τις τύψεις της ούτε όταν λαμβάνει συγχώρεση από τον πατριάρχη. "Δέν έκαμε παιδιά, γιά νά 'μπορή νά γνωρίση, τί πράγμα είναι τό νά σκοτώση κανείς τό ίδιο τό παιδί του!", διαβάζουμε στο διήγημα του Γεώργιου Βιζυηνού. Και από την άλλη έχουμε τη "Φόνισσα" του Παπαδιαμάντη, με τη Φραγκογιαννού να μετατρέπεται σε μία serial killer κοριτσιών, πιστεύοντας ότι έτσι τα σώζει από τη δυστυχία της πατριαρχικής κοινωνίας, αναδεικνύοντας τη διαστροφή της ηθικής όταν οδηγείται στα άκρα. Βέβαια, σε μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες της αρχαίας ελληνικής γραμματείας μάθαμε τη Μήδεια, τη γυναίκα που σκότωσε τα τρία της παιδιά για να εκδικηθεί τον Ιάσονα. Και το όνομά της χρησιμοποιείται στη σύγχρονη...