Φοβού τους κριτικούς και δώρα φέροντας. Κάποιοι απ' αυτούς για παράδειγμα εμπόδισαν την υποδοχή και ορθή ερμηνεία του έργου του Κωνσταντίνου Καβάφη. Στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα ορισμένοι στην Ελλάδα υποστήριζαν ότι το πάθος του Καβάφη ήταν ο αυνανισμός ή ο αλκοολισμός, προκειμένου να αποφύγουν την οφθαλμοφανή ομοφυλοφιλία του. Αλλά και στη Γερμανία οι περισσότεροι τον έβρισκαν επί τη βάσει των πρώτων του μεταφράσεων ταυτόχρονα και πολύ "εξιδανικευτικό" και πολύ "φαλλικό". Η πρώτη σοβαρή μετάφραση ποιημάτων του εκδόθηκε από τον Suhrkamp μόλις τη δεκαετία του πενήντα, αλλά ευρύτερα αποδεκτός έγινε το 1960, όταν ο Hans Magnus Enzensberger τον περιέλαβε στην ανθολογία του "Μουσείον της μοντέρνας ποιήσεως". Αλλά και με τους Γερμανούς μεταφραστές, και είναι πολλοί αυτοί, το έργο του Καβάφη δεν ευτύχησε πάντα. Να θυμηθούμε την υψιπετή πρώτη μετάφραση των ποιημάτων του από τον Helmut von den Steinen, την πεζολογική του Wolfgang Josing, την...