Ένα βιβλίο κατάφορτο ιδεών, με το κάθε του ποίημα να μετέχει σε αυτή την πανδαισία, χωρίς να γίνεται διδακτικό ή ηθικοπλαστικό ΚΩΣΤΟΥΛΑ ΜΑΚΗ, Το μάτι του Ιππόγρυπα, εκδόσεις Ούρσα, σελ. 84 Οι πολυάριθμοι ποιητές και ποιήτριες που έχουν εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια, στη μεγάλη τους πλειοψηφία δεν φέρουν τίποτα στις αποσκευές τους ούτε κομίζουν κάτι στον ποιητικό λόγο, αφού, αντίστοιχα, τα βιβλία τους είναι άνευ θεματικού περιεχομένου και άνευ τεχνοτροπικού ενδιαφέροντος, εξαντλούμενα σε προσωπικά, κοινωνικά ή παρατηρητικά της φύσης στιγμιότυπα, χωρίς κάποιον τροπισμό του λόγου τους, που ούτως ή άλλως είναι φτωχός στο λεξιλόγιό του, η δε γλωσσική του διαστρωμάτωση ανύπαρκτη, αρκούμενοι στην τρέχουσα γλώσσα και στους αποήχους της ποιητικής κοινής, της δεκαετίας του '70. Μια ιδιαίτερη κατηγορία αποτελούν κάποιοι άνθρωποι εγγράμματοι, με σπουδές σε άλλα πεδία, θεωρητική συγκρότηση και συχνά αξιόλογη ή και σημαντική παρουσία στον τομέα...