Η πολιτική είναι εξ ορισμού ο φυσικός χώρος όπου εμφανίζεται, αναπτύσσεται και, στην περίπτωση της Ελλάδας, οργιάζει η διαφθορά, όχι διότι οι πολιτικοί είναι φύσει διεφθαρμένοι, αλλά διότι εκεί γίνονται επιλογές, οι οποίες κατευθύνουν και σε μεγάλο βαθμό χαρακτηρίζουν το κράτος και την πολιτεία. Με φιλοσοφικούς όρους, η διαφθορά άλλωστε είναι η απόλυτα έλλογη και ελεύθερη κακή επιλογή. Κάθε άνθρωπος που ορθολογικά και με πλήρη αυτονομία πράττει το κακό είναι διεφθαρμένος. Μόνο τότε μπορεί το αποτέλεσμα μιας κακής πράξης να καταλογιστεί. Αυτό προκύπτει από τη φιλοσοφία και ενσαρκώνεται στην αξία που έχει ο νόμος και ο θεσμός που εξασφαλίζει την εφαρμογή του. Αυτά ισχύουν στο a priori επίπεδο των αμετάβλητων αρχών. Σε ένα άλλο, πραγματιστικό και εμπειρικό επίπεδο, η διαφθορά, ως κατάχρηση της δημόσιας εξουσίας προς το ιδιωτικό κέρδος, δεν συνιστά απλώς μια διοικητική παρεκτροπή, αλλά αντιπροσωπεύει τη βαθιά ηθική βλάβη, που εκτρέπει το...