Συχνά πλέον, οι ιστορίες των κομμάτων στον ύστερο μεταψυχροπολεμικό κόσμο δεν είναι σπαρμένες με ροδοπέταλα. Η ραγδαία υποχώρηση της εκλογικής δύναμης ιστορικών κομμάτων του δεξιού και αριστερού φάσματος, οι βαριές απώλειες οργανωμένων κομματικών μελών, η σμίκρυνση της πολιτικής επιρροής των κομμάτων εν γένει και η αποτυχία να εμπνεύσουν τους νέους ή να προσελκύσουν αυτοδημιούργητες προσωπικότητες εκτός κομματικού σωλήνα, που δεν είναι εφήμερες μιντιακές διασημότητες, συνθέτουν μια εικόνα βαθιάς κρίσης αντιπροσώπευσης. Στην Ελλάδα, τα πράγματα είναι μάλλον ακόμη πιο έντονα. Η κρίση αντιπροσώπευσης συνοδεύτηκε από ένα κανονικό εκλογικό "λουτρό αίματος" για τα καθιερωμένα κόμματα στις εκλογές του Μαίου 2012. Η ατμομηχανή του δικομματισμού της Μεταπολίτευσης, ΝΔ και ΠαΣοΚ, απώλεσε συνολικά πάνω από 45 ποσοστιαίες μονάδες μεταξύ Οκτωβρίου 2009 και Μαίου 2012. Για το ΠαΣοΚ, η κάθετη πτώση συνεχίστηκε και στις επόμενες εκλογικές...