ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ μέρες ένα σωρό γνώμες για το ότι πρέπει να θεσμοθετηθεί η ευθανασία με αφορμή τους φόνους δύο γυναικών από άντρες της οικογένειάς τους, θέλω να σας ρωτήσω το εξής: είστε με τα σωστά σας; Το θέμα είναι ότι ο φόνος, αντί να γίνει από οικείο πρόσωπο, πρέπει να γίνει με κρατική υπογραφή; Aυτό είναι το διακύβευμα; Πώς θα ξεφορτωθούμε τα βάρη χωρίς να πάμε φυλακή; Δυσκολεύομαι πάρα πολύ να δω τη σύνδεση ανάμεσα στον τρόπο που πέθαναν οι δύο γυναίκες και το κοινωνικό ενδιαφέρον για την ευθανασία. Είναι η ευθανασία ο τρόπος με τον οποίο οι φροντιστές θα απελευθερώνονται απ' το βάρος της φροντίδας; Εκεί πρέπει να εστιάσουμε; Ζούμε, εσείς κι εγώ, σε μια χώρα με υποβαθμισμένο σύστημα δημόσιας υγείας. Ζούμε σε μια χώρα στην οποία άνθρωποι με διαφόρων λογιών ασθένειες και διαφορετικά είδη ορατών και αόρατων αναπηριών κάθονται και γράφουν, όπου μπορούν, ότι νιώθουν πως η ζωή τους δεν μετράει και ότι δεν έχουν πρόσβαση σε...