Οι ιστορικές εξελίξεις έδειξαν πως ο δρόμος από την ουτοπία στην υλοποίηση ήταν μακρύς και πως ο προορισμός παραμένει ακόμα, ως ένα σημείο, ζητούμενο Σαν σήμερα, στις 12 Οκτωβρίου 1944, απελευθερώνονται η Αθήνα και ο Πειραιάς. Οι Γερμανοί φεύγουν. Για εκείνες τις μέρες έχουν γραφτεί πολλά. Εμένα μου τα διηγήθηκαν "χαρτί και καλαμάρι" ο πατέρας και η μάνα μου.Από τον Δημήτρη Καπράνο Βρήκα, όμως, ένα καλογραμμένο κείμενο στην "Πεμπτουσία", από τον Ηλία Λιαμή, πρόεδρο της Συνοδικής Υποεπιτροπής Καλλιτεχνικών Εκδηλώσεων και Μουσικών Συνόλων της Εκκλησίας της Ελλάδος, καθηγητή της Ελληνογαλλικής Σχολής "Αγιος Ιωσήφ": ""Φως, ήλιος, ο γαλανός ουρανός! Μαζί με τα παιδιά μου παρακολουθούμε με κατάνυξη θρησκευτική ένα σημείο απέναντι στην Ακρόπολη. Αυτός είναι ο κόσμος όλος. Και βλέπομε τη γερμανική σημαία σιγά σιγά να υποστέλλεται, να εξαφανίζεται, σαν να την κατάπιε ο Ιερός Βράχος. Και ν' αρχίζη ν' ανεβαίνη στον ιστό το αγαπημένο χρώμα του...