Κουτσομπολιά, προσωπικές εξοµολογήσεις, παρασκηνιακές ιστορίες, λίγο στρας, λίγη κρεβατοκάµαρα, λίγο κρασί και το... αγόρι µου. Η πρόσκληση ενός καλλιτέχνη ως παρένθεση στο πολιτικό... line up διαφόρων εκποµπών αντιµετωπίζεται παραδοσιακά ως ένα είδος προαποφασισµένου ψυχαγωγικού "διαλείµµατος". Και αν είσαι κι ο Γαβράς, µε την αράδα σου θα πας, δηλαδή. Διότι πολλά χρόνια τώρα, είτε στον δηµόσιο βίο είτε στον τηλεοπτικό των talk shows, η παρουσία ενός καλλιτέχνη αντιµετωπίζεται εγκλωβισµένη σε αυτό το στερεότυπο, ανεξαρτήτως της προσωπικότητας, της ιδεολογίας, της πορείας, των τάσεων, των πεποιθήσεων του συγκεκριµένου. Περίπου το ίδιο ισχύει και στα πολυπρόσωπα πάνελ. Και εκεί η σκληροπυρηνική επικαιρότητα ανήκει στους πολιτικούς και αν έχει παρεισφρήσει ανάµεσά τους ένας καλλιτέχνης, από εκείνον δεν αναµένεται µια βαρύνουσα πολιτική άποψη. Αναµένεται όµως σίγουρα η ψυχαγωγική διάσταση, που κυµαίνεται µεταξύ της έξυπνα διατυπωµένης...