Όταν τα φώτα του τουρισμού σβήνουν, τα μικρά νησιά αφήνουν πίσω τους τη ζωντάνια του καλοκαιριού και μπαίνουν σε μια πιο ήρεμη, πιο αληθινή καθημερινότητα η οποία αν και όμορφη, δεν παύει να είναι σκληρή. Τα σοκάκια ερημώνουν, η θάλασσα αλλάζει και οι κάτοικοι επιστρέφουν σε μια ζωή που στηρίζεται περισσότερο στους δεσμούς, παρά στις αφίξεις. Οι ρυθμοί διαφέρουν, οι ανάγκες γίνονται πιο άμεσες και οι άνθρωποι έρχονται πιο κοντά. Όχι μόνο επειδή το επιβάλλουν οι συνθήκες, αλλά επειδή έτσι λειτουργούν οι μικρές κοινότητες. Η απομόνωση μπορεί να δυσκολεύει την καθημερινότητα, όμως δημιουργεί έναν ιδιαίτερο τρόπο ζωής, όπου κάθε βοήθεια μετράει. ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ Μπαίνοντας και επίσημα σε λίγο καιρό στην καρδία του χειμώνα, το iefimerida.gr επικοινώνησε με τον δήμαρχο Νισύρου, τον πρόεδρο της κοινότητας Ηρακλειάς, αλλά και τη δήμαρχο Τήλου οι οποίοι περιέγραψαν το πώς κυλά ο χειμώνας σε ένα μικρό νησί. Από τις...