Στη Νεάπολη Κοζάνης, ο πατέρας Κωνσταντίνος Βασιλειάδης μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα στην εκκλησία και την εικόνα. Μόλις τελειώσει η λειτουργία, αφήνει το πετραχήλι, παίρνει κάμερα ή drone και ξεκινά για τις γύρω κοινότητες. Δεν το κάνει για προβολή∙ το κάνει για να "αρχειοθετήσει" τη ζωή όπως κυλά στα μικρά χωριά: τα καφενεία, τα μονοπάτια, τα πανηγύρια, τα γεμάτα σιωπή τοπία. Η σχέση του με την εικόνα άρχισε ταπεινά, γύρω στο 2009. Στην αρχή κινητό τηλέφωνο, έπειτα φωτογραφική, αργότερα drone και εξοπλισμός που αναβαθμιζόταν όσο εκείνος μάθαινε. Με τον καιρό, οι κάτοικοι άρχισαν να τον αναγνωρίζουν για αυτό το δεύτερο έργο του. Κάποιοι τον αποκαλούν, με χαμόγελο, "παπα-drone" ή "παπα-ράτσι" - χαρακτηρισμοί που ο ίδιος αντιμετωπίζει με απλότητα. Ιδιαίτερα μετά την περίοδο της πανδημίας, οι μεταδόσεις του στο διαδίκτυο έγιναν συχνότερες. Στο Facebook και στο YouTube παρουσιάζει εικόνες της περιοχής την ώρα που συμβαίνουν: ένα χωριό...