Εδώ και πολύ καιρό, στους κόλπους της Αριστεράς, και ιδίως σε θεωρητικό επίπεδο, έχει γίνει σχεδόν κοινός τόπος ότι "ηθική κατανάλωση" μέσα στον καπιταλισμό δεν υπάρχει. Και αυτό λειτουργεί όχι ως σλόγκαν, αλλά περισσότερο ως ένα συμπέρασμα που προκύπτει από την ίδια τη δομή του συστήματος. Ads Όταν η οικονομία στηρίζεται πάνω στην εκμετάλλευση, η κατανάλωση δεν μπορεί να ιδωθεί ως κάτι το απελευθερωτικό και πόσο μάλλον ως πράξη αντίστασης. Ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα που διαπερνά τα πάντα. Και όπως θα σημείωνε και ο Μποντριγιάρ, ξέρει να μετατρέπει ακόμη και την αντίσταση σε προϊόν. Με αυτή τη λογική, το σύστημα δεν τρομάζει από το τι θα βάλουμε στο καλάθι μας. Το αντίθετο: θέλει να αισθανόμαστε ότι κάνουμε το "σωστό" μέσα από την κατανάλωση. Αντιθέτως, φοβάται τη δυνατότητα μας να αποσυρθούμε και να αναδιοργανώσουμε τη ζωή μας έξω από την λογική της οργανωμένης αγοράς. Ads Αλλάζει κάτι αν αγοράζουμε "σωστά"; Ο Lex...