Για να καταλάβουμε την πολιτική επικαιρότητα που μας απασχόλησε την περασμένη εβδομάδα, πρέπει να φανταστούμε τη χώρα ολόκληρη σαν ένα σχολείο. Τι σχολείο; Μα, φυσικά, Δημοτικό - αεί παίδες, ως γνωστόν. Στο σχολείο αυτό, λοιπόν, η κυβέρνηση έχει τον ρόλο των δασκάλων και στην κορυφή βρίσκεται ο Πρωθυπουργός. Αυτός είναι ο διευθυντής του σχολείου! Ο,τι παράπτωμα και αν κάνουν οι μαθητές, το χειρότερο που μπορεί να τους συμβεί είναι τους καλέσει στο γραφείο του για έναν εξάψαλμο, με το συνακόλουθο ψάρωμα, που όμως πάντα διαρκεί λίγο. Τι άλλο να κάνει κι αυτός ο άνθρωπος; Με παιδάκια του Δημοτικού έχει να κάνει, σε μια εποχή μάλιστα στην οποία η παιδικότητα είναι υπέρ το δέον εξιδανικευμένη. Αυτό ακριβώς είδαμε στην περίπτωση της συνάντησης του Πρωθυπουργού με τους πρυτάνεις, την περασμένη Δευτέρα στο Μαξίμου, κατόπιν δικής του προσκλήσεως. Ηταν το αντίστοιχο της παραγγελίας που δίνει ο δάσκαλος στον άτακτο να περάσει μετά το τέλος της...