Ας ξεκινήσουμε από μια -θλιβερή- παραδοχή: Το Λύκειο δεν έχει σήμερα καμία μορφωτική αξία. Αποτελεί μια εκπαιδευτική βαθμίδα που αναλώνεται στην απομνημόνευση κειμένων ή την επίλυση "sos" ασκήσεων, με το βλέμμα στις πανελλαδικές εξετάσεις που ολοκληρώνουν την πορεία ενός νέου ή νέας προς την μεταλυκειακή του εκπαίδευση. Το ίδιο το σχολείο έχει παραδεχτεί την αδυναμία του να προετοιμάσει τους υποψήφιους για το είδος των εξετάσεων που το κράτος ζητάει, με τους λειτουργούς του να αναλώνονται συχνά σε μια γρήγορη ανάγνωση των κεφαλαίων του σχολικού βιβλίου για να καλύψουν όλη την (τεράστια) διδακτέα και εξεταστέα ύλη, και την σκέψη στην γενική αρχή "έλα μωρέ, ας μην επιμείνω, θα το κάνουν στο φροντιστήριο"... Ούτε καν το υπουργείο Παιδείας εμπιστεύεται τους εκπαιδευτικούς του και το σύστημα διδασκαλίας στα σχολεία, οργανώνοντας ψηφιακά κρατικά ...φροντιστήρια ως αντίβαρο των φροντιστηρίων εκτός σχολείου. Το ερώτημα "μα γιατί να...