Λίαν σημαντική επί του προκειμένου είναι η διατυπωθείσα άποψη πως η προφορική διδασκαλία του Πλάτωνος, δηλαδή η διδασκαλία του που προοριζόταν για τη συζήτηση στην Ακαδημία, δεν ήταν κάτι μυστηριακό και ξεχωριστό, έξω από τον κόσμο των γνωστών διαλόγων, αλλά ήταν ενταγμένη στο πλαίσιο τής κατά βάση ενιαίας πλατωνικής σκέψης. Κατά την ίδια αντίληψη, οι περίφημοι "λόγοι περί του αγαθού" δεν αποτελούν ένα και μοναδικό μάθημα του Πλάτωνος, και δη των τελευταίων του χρόνων, αλλά μάλλον μια σειρά από διαλογικά μαθήματα. Στο επίκεντρο της διδασκαλίας αυτής, που θα μπορούσαμε υπό μία έννοια να την προσεγγίσουμε ως το φόντο των διαλόγων, βρίσκεται το Ένα, που είναι συγχρόνως το αγαθό, ως απόλυτη αιτία της ύπαρξης. Στην εν λόγω αρχή του Ενός ο Πλάτων αντιπαραθέτει την αρχή της δυάδας (αόριστος δυάς), της αντιθετικότητας (μέγα - μικρόν), και μέσα από την αλληλεπίδραση των δύο αρχών ερμηνεύει τον κόσμο με την πολλαπλότητά του. Στον κύκλο που...