Η μητέρα του έπασχε από κατάθλιψη και ο μικρός συχνά έστηνε παραστάσεις για να την κάνει να γελάσει. Ο πατέρας του, σαξοφωνίστας και ερασιτέχνης σόουμαν, τον παρακολουθούσε με περηφάνια, καθώς "τσακαλωνόταν" με κάθε δυνατό τρόπο. Στο σχολείο ήταν ανεξέλεγκτος. Διέκοπτε το μάθημα, φώναζε, έπεφτε στο πάτωμα και έκανε όλους τους συμμαθητές τους να ξεκαρδίζονται. Τελικά, οι καθηγητές κατάλαβαν ότι ο μοναδικός τρόπος να τον ελέγξουν ήταν να του δώσουν ένα δεκάλεπτο στο τέλος του μαθήματος, που έκανε σόου. Όταν ο πατέρας του απολύθηκε και όλη η οικογένεια μετακόμισε σε μια εργατική φτωχογειτονιά του Καναδά, η κατάσταση της μητέρας του χειροτέρεψε. Ο έφηβος πια "κλόουν" έφτασε να κρεμιέται απ' τους τοίχους του σπιτιού του, υποδυόμενος έναν αναρριχώμενο κισσό. Φορούσε παπούτσια για κλακέτες όταν πήγαινε για ύπνο, σε περίπτωση που μες στη νύχτα άκουγε τη μητέρα του να κλαίει κι ήθελε να της φτιάξει τη διάθεση. Το σχολείο πέρασε σε δεύτερη...