"Ο συγγραφέας πρέπει να βρίσκεται στο έργο του όπως ο Θεός στο σύμπαν: παντού, και πουθενά ορατός", γράφει ο Φλωμπέρ II. Ιδιαιτερότητες του λογοτεχνικού αφηγητή Η λογοτεχνία, όπως κάθε μορφή τέχνης, είναι η ομολογία ότι η ζωή δεν επαρκεί (Φερνάντο Πεσσόα, 1888-1935) Ήδη το γεγονός ότι η ομιλούσα φωνή στα αφηγήματα μιλά για πράγματα που ο ίδιος ο συγγραφέας δεν έχει δει, π.χ. περιγραφές τόπων που δεν έχει επισκεφτεί, θα αρκούσε για την αντίστιξη μεταξύ εκείνου και του επινοημένου αφηγητή του. Τη "μυθοπλασιακότητα" του αφηγητή (Fiktionalitat/fictionalite), όπως μπορεί να ονομαστεί, υπογραμμίζουν και τα ιδιαίτερα γνωσιολογικά του προνόμια. Κατά κανόνα έχει αρκετές μη ανθρώπινες ιδιότητες, όπως π.χ. ταυτόχρονη πρόσβαση σε διαφορετικούς τόπους και χρόνους, όπου βρίσκονται τα διάφορα πρόσωπα της ιστορίας του, ήτοι ένα είδος πανταχουπαροντικότητας της αντίληψης, τη λεγόμενη "ολύμπια" οπτική γωνία. Ή έχει π.χ. πρόσβαση στον εσώκοσμο, στις...