Το λογοτεχνικό αντικείμενο δεν προϋπάρχει του τρόπου που δίνεται και κυρίως δεν υπάρχει έξω από τον τρόπο που δίνεται IV. Η σύγχρονη αφήγηση ως περιορισμένη οπτική To μόνο παιχνίδι που αξίζει κανείς να παίζει είναι η αφήγηση. Φεντερίκο Φελίνι (1920-1993) Ως προς τον σύγχρονο απόγονο του έπους, την αφηγηματική πεζογραφία, γεγονός είναι ότι αντλεί εντονότερα από την υποκειμενική εμπειρία και την προσωπική επινόηση. Ήδη ο Έγελος σχολιάζει τη σχετικά πρόσφατη τότε δημοφιλία του μυθιστορήματος ως του είδους που αποτυπώνει σε πρόζα την ανάδυση του ατομικού και την αμφισβήτηση των αυθεντιών από την ανερχόμενη αστική τάξη. Ο Γκαίτε αποκαλεί το μυθιστόρημα μια "υποκειμενική εποποιία". Δεν προϋπάρχει ένα θεματικό υλικό συλλογικού τύπου, που παραδίδεται ως παρακαταθήκη από την "απόλυτη επική απόσταση" του "ολότελα παρελθόντος", όπως το αποκαλεί ο Μπαχτίν ως προς τα έπη, για να απαντά σε ερωτήματα νοηματοδότησης της εμπειρίας. Δεν προϋπάρχουν με...