Παρακολουθώ με διαρκή ανησυχία τη σταθερή υποχώρηση του ενδιαφέροντος των υποψηφίων για σπουδές στα τμήματα (Ελληνικής) Φιλολογίας. Η επιλογή μου να φοιτήσω στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών υπήρξε συνειδητή και εδράστηκε στη μελέτη κειμένων υψηλής αισθητικής και γνωσιακής πυκνότητας, προϊόντων διακειμενικών, διαχρονικών και υφολογικών διεργασιών αιώνων. Η συγκεκριμένη παιδεία καλλιεργεί, μεταξύ άλλων, ανοχή στην αμφισημία και ενισχύει την πολιτισμική επίγνωση μέσα από τη συστηματική τριβή με το σύνολο της ιστορίας της Ελληνικής γλώσσας. Υπό αυτό το πρίσμα, η φιλολογική και γλωσσολογική συγκρότηση συνιστά sine qua non προϋπόθεση για να κατανοηθεί η Τεχνητή Νοημοσύνη (εφεξής ΤΝ) όχι ως απλός μηχανισμός μάθησης αλλά ως σύνθετο εγχείρημα ερμηνείας λόγου. Κατά τη γνώμη μου, ο ρόλος των φιλολόγων και των γλωσσολόγων είναι κρίσιμος για τη μετάβαση από τη στατιστική συνεμφάνιση στη σημασιολογική και πραγματολογική κατανόηση.