Προσπαθώ πραγματικά να σκεφτώ σε ποια χώρα θα απηύθυναν τέτοιου τύπου αιχμές δύο πρώην πρωθυπουργοί προς την κυβέρνηση που προέρχεται από το δικό τους κόμμα και για την κυβέρνηση αυτή θα ήταν απλώς μια Πέμπτη βράδυ. Προσπαθώ να σκεφτώ σε ποια χώρα δύο προκάτοχοι ενός Πρωθυπουργού θα διατύπωναν τέτοιους προβληματισμούς για το πού πηγαίνει το κόμμα αλλά κυρίως για το πού πηγαίνει η χώρα και ο Πρωθυπουργός αυτός θα έκανε πως δεν ακούει, πως δεν καταλαβαίνει, με διάφορους ταυτόχρονα να θέτουν σε εφαρμογή σχέδια απαξίωσης και δολοφονίας χαρακτήρα. Ο ένας είναι γραφικός, αποστάτης καθ' έξιν και ψευτοπατριώτης και ο άλλος είναι "χαλαρός" με την ασφάλεια της αποστασιοποίησης και γενικώς ξύπνησε αργά. Ούτε λίγο ούτε πολύ αυτά ακούγονται έπειτα από κάθε παρέμβαση του Κώστα Καραμανλή και του Αντώνη Σαμαρά. Δεν ξέρω όμως πραγματικά πόσο μπορεί πλέον να πιάσει μια τέτοια επιχείρηση και ακόμη περισσότερο δεν ξέρω αν είναι εθνικά ωφέλιμο να κωφεύει...