Το περιαστικό δάσος του Σέιχ Σου είναι ο πιο σημαντικός πνεύμονας πρασίνου της Θεσσαλονίκης. Από το 1997 και την καταστροφική πυρκαγιά αποτελεί στοίχημα όλων, αρμόδιων και μη, να προστατευθεί. Να μας έχει γίνει δηλαδή το πάθημα, μάθημα. Θυμίζω ότι πριν το 1997, αλλά και μετά την πυρκαγιά, το μείζον ζήτημα, πέραν της πυροπροστασίας, που είναι διαρκές, ήταν το ιδιοκτησιακό. Στην πορεία των ετών, το δάσος προστατεύτηκε με διάφορους τρόπους από την οικοπεδοποίηση, την τσιμεντοποίηση και τα συμφέροντα. Δεν έλειψαν τα συμφέροντα, αλλά πλέον, τόσα χρόνια μετά, το ιδιοκτησιακό δεν συζητείται καν. Επίσης, περιορίστηκαν -και για κάποιες περιόδους εξαφανίστηκαν κιόλας- τα θέματα ανεξέλεγκτης απόρριψης μπάζων εντός του δάσους. Αυτό ήρθε ως αποτέλεσμα της καλύτερης αστυνόμευσης, νομοθετικών παρεμβάσεων σχετικά με τα ογκώδη και συναφή ζητήματα, μεγαλύτερης προσοχής από όλους όσοι ενδιαφέρονται για τη διατήρηση του δάσους και παρεμβάσεων της...