"Κάθε ανθρώπινος οργανισμός έχει και το δικό του όριο αφομοίωσης ποσοτήτων δυστυχίας και μιζέριας. Εάν υπερβούμε αυτό το όριο, όση απόγνωση πλέον και να παραχώσουμε, ο οργανισμός θα αντιδρά πάντα με τον μόνο δυνατό για κείνον τρόπο. Με την εθελοτυφλία. Κάνετε κι εσείς το τεστ αν δεν με πιστεύετε. Προσπαθήστε να θυμηθείτε πόσα συγκινησιακά αποθέματα αφιερώσατε στον πρώτο νεκρό του Ιράκ και πόσα στον εκατοστό χιλιοστό. Το φαινόμενο ονομάζεται ακηδία, είναι γνωστό τόσο στο Πεντάγωνο όσο και στον Ερυθρό Σταυρό, συναπαντάται σε όλα τα επαγγέλματα, είναι όμως εξαιρετικά καταστροφικό αν πλήξει γιατρούς, δικηγόρους, στρατιωτικούς, κοινωνικούς λειτουργούς ή κατά συρροήν δολοφόνους". Ανέτρεξα σε αυτές τις γραμμές που έγραψα πριν από είκοσι χρόνια, στο βιβλίο μου "Η καλοσύνη των ξένων", καθώς προσπαθούσα να συνέλθω από το ταρακούνημα μιας ξαφνικής εισβολής "σφαγών" στο σαλόνι μου. Η παρουσιάστρια του τηλεοπτικού δελτίου ειδήσεων ήταν σαφής -"οι...