Το πρωινό ξεκίνησε όπως κάθε άλλο. Μπήκα στο μπάνιο να πλύνω το πρόσωπό μου, μισοκοιμισμένος και σκεπτόμενος το πρωινό μου. Αλλά τη στιγμή που σήκωσα το καπάκι της τουαλέτας, η ανάσα μου κόπηκε. Κάτι σκοτεινό καθόταν στον πάτο της λεκάνης. Στην αρχή νόμιζα πως ίσως κάτι είχε πέσει μέσα - μια βούρτσα, ένα καπάκι από μπουκάλι, ποιος ξέρει. Αλλά τότε... κινήθηκε. Πάγωσα. Για λίγα δευτερόλεπτα απλώς κοιτούσα, προσπαθώντας να καταλάβω τι έβλεπα. Η κίνηση ήταν αργή, σχεδόν ομαλή, σαν κάτι να έσπρωχνε απαλά το νερό από κάτω. Και τότε μου ήρθε στο μυαλό - αυτό που έβλεπα δεν ήταν αντικείμενο. Όταν η επιφάνεια του νερού έκανε ρυτίδες, διέκρινα σκούρα, γυαλιστερά λέπια. Και τότε κατάλαβα - υπήρχε ένα φίδι μέσα στην τουαλέτα. Η καρδιά μου σταμάτησε για ένα δευτερόλεπτο. Έκλεισα αμέσως το καπάκι τρομαγμένος μήπως βγει έξω, άρπαξα τα παιδιά μου χωρίς δεύτερη σκέψη και τρέξαμε έξω, αφήνοντας την πόρτα ορθάνοιχτη. Τα χέρια μου έτρεμαν, η ανάσα μου...